Zbiory biblioteczne zaczęto gromadzić wraz z przybyciem misjonarzy do Krakowa w roku 1686. Biblioteka ostatecznie ukształtowała się wraz erygowaniem w roku 1732 przez bpa Konstantego Szaniewskiego seminarium diecezjalnego, powierzonego misjonarzom.
Biblioteka aktualnie dysponuje kilkoma magazynami na trzech poziomach oraz czytelnią dla czytelników. Aktualnie baza książek liczy ponad 60 tysięcy skatalogowanych tomów.
Katalog w systemie Koha, w Centralnym Katalogu Bibliotek FIDES dostępne są w nim książki jak i czasopisma oraz sukcesywnie dodawane są prace naukowe oraz zbiory specjalne.
Biblioteka służy głównie profesorom i studentom Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy oraz Rodzinie Wincentyńskiej, ale jest dostępna również dla innych czytelników.
Na szczególną uwagę zasługuję zbiór ponad 18 tysięcy starodruków. Zawiera on głównie dzieła o charakterze religijnym, w tym szereg unikatowych wydań biblii, ksiąg liturgicznych.
Znajdziemy tam również dzieła z dziedziny medycyny, geografii, botaniki, sztuki, literatury, historii, filozofii.
W Centralnym Katalogu Bibliotek FIDES dostępne są książki jak i czasopisma oraz sukcesywnie dodawane są prace naukowe oraz zbiory specjalne.
Bogate zbiory naszej biblioteki udostępniamy również w wersji cyfrowej na portalu Federacji Bibliotek Kościelnych FIDES.
Inkunabuł (z łac. incunabula, powijaki, kołyska, w pieluszce). Tego określenia używamy w odniesieniu do pierwszych druków wykonanych do roku 1500 włącznie. Inkunabuły naśladowały książki rękopiśmienne. Dzięki wspomnianemu naśladownictwu inkunabuły stawały się równie cenne jak rękopisy. Za początek powstawania inkunabułów przyjęto datę ukazania się pierwszego inkunabułu: Biblii 42-wierszowej wydanej przez Johannesa Gutenberga w roku 1455. W wielu krajach przyjęto zasadę, że przełom XV i XVI w., stanowi umowną granicę pomiędzy inkunabułami a innymi starymi drukami. Jednak w krajach, w których sztuka drukarska dotarła w ostatnich dziesiątkach XV w., np. w Skandynawii, tam rodziły się tendencje do przesunięcia daty inkunabułu na rok 1525 lub, jak w Czechach na rok 1526.
Druki ulotne to według definicji materiały o objętości do 4 stron (choć często do tej grupy włącza się także i obszerniejsze pozycje). Są to przede wszystkim dokumenty o krótkotrwałej najczęściej wartości użytkowej. W większości przypadków są one bardzo cennym świadectwem współczesnego życia danego społeczeństwa.
Rękopis (inaczej manuskrypt) to tekst zapisany odręcznie w odróżnieniu od powielanego mechanicznie. Określenie to stosujemy przede wszystkim w odniesieniu do dokumentów lub książek pochodzących z I połowy XV wieku, a więc przed wynalezieniem druku. W szerszym znaczeniu możemy odnieść to pojęcie do każdego tekstu zapisanego ręcznie za pomocą różnych technik pisarskich.
Starodruki to publikacje wydrukowane w okresie od II połowy XV wieku aż do końca XVIII wieku. Zalicza się do nich także inkunabuły. W przeszłości w różnych krajach końcową datę przyjmowano w zależności od ważnych dat w historii lub dziejach literatury danego kraju. Obecnie za datę końcową powszechnie przyjmuje się rok 1800. W starodrukach poszczególne składniki takie jak: papier, typografia, ilustracje czy oprawę wytwarzano ręcznie.
Czasopismo to wydawnictwo o charakterze ciągłym, periodyczne, które jest publikowane pod niezmienionym tytułem, posiadające numerację ciągłą, zawierające ustaloną szatę graficzną. W czasie wydawania czasopismo może zmieniać format i objętość. Zawiera materiały od wielu autorów, charakteryzuje się określoną tematyką.
Zwracamy się jednocześnie z gorącym apelem do wszystkich, którzy mogą nam pomóc w działaniach prowadzonych w bibliotece. Pieniądze na wsparcie konserwacji woluminów można przesyłać na konto:
Bank BGZ BNP PARIBAS nr 44 1600 1013 1816 0238 4000 0001
Nazwiska wszystkich darczyńców jak także firmy i instytucje, które zechcą wesprzeć nasze działania zostaną umieszczone na stronie.
Pytania dotyczące wypożyczonych książek proszę kierować na adres:
ul. Stradomska 4, 31-058 Kraków,
biblioteka@misjonarze.pl
+48 12 4228877 wew. 239
